1. przystanek
1. przystanek
Historia wsi
Człowiek dawno się osiedlił na zbiegu strumieni Laskó i Aranyos. W dolinie strumienia Laskó odnaleziono narzędzia odłupkowe z kamieni oraz groty strzał ze szlifowanej kości, które wskazują na obecność człowieka już w Neolicie.
Ludność pojawiająca się na terenie Górnych Węgier (obecnie Słowacja i północna część Węgier) w epoce brązu – tzw. kultura kyjatycka – pozostawiał swoje ślady także w formie fragmentów ceramiki.
W śródgórskiej kotlinie, która leży między Pétervására i Bátor, można znaleźć kilka stanowisk archeologicznych, przede wszystkim cmentarzy z urnami grobowymi, oraz wielkie grodziska, wzmocnione wałami.
W okresie osiedlenia się plemion węgierskich, dolinę strumieni Tarna otrzymał ród Aba z plemienia kawarów, i najprawdopodobniej teren wsi Bator też należał do nich. Znaleziska wskazują na to, że teren wsi w tym okresie był już zaludniony.
Osiedlił się na tym terenie Ród Palóc z plemienia kawarów, dlatego wieś etnograficznie należy do regionu Palóców.
Do XIII-go wieku wieś należała do zamku królewskiego, później do zamku Pósvár, a potem do zamku Szarvaskő.
Wieś została zniszczona podczas okupacji tureckiej, ale po zakończeniu okupacji szybko została ponownie zaludniona.
W XVII wieku większość wsi już była właśnością biskupów jagierskich (Jagier – historyczna nazwa Egeru) , i tak zostało aż do końca drugiej wojny światowej.